dniprovska:
У вас шаблон не рвется? Сначала вьі бухтели, что бьідло подстраивает свою лексику по язьік польских панов. Теперь уже малороссийские говорьі ближе к кирилло-мефодиевской традиции. Украинское народное творчество я вам уже приводила.
Вот вам белорусские народньіе песни:
Стануў Вітаўт прад кашовым,
Бліснуў ў сонцы шабляй новай,
Слаўся князь Вітаўт,
Гаспадар на Літве.
.......................................
Будзем піці, жартаваці,
Будзем славіць Вакха, браце.
http://urb-a.livejournal.com/3763623.html?thread=88625063#t88625063
Наивные свидомые люди верят, что эти песенки на современном литературном белорусском языке, мог сочинить тёмный неграмотный народ в 15 веке между сенокосами и посевными, когда за пинтой пива славил Вакха. На самом деле авторы большинства так называемых "народных" песен жили в лучшем случае в конце 19 - начале 20 века и были образованными городскими людьми.
Исполняет эти древнейшие песни 15 века "Стары Ольса" — группа средневековой белорусской музыки.
Стары Ольса - Песня а князю Вітаўце.
http://www.youtube.com/watch?v=9eJqGRxReuM
У карчме
(средневековая застольная песня, перевод с латыни З.Сосновского, А.Апановича и А.Чумакова,
незначительно сокращённый вариант)
Песня пра Вітаўта
(песня 15 века, музыка народная - записанная в экспедиции, песня храниться в архиве Зинкевича в Вильне, слова незначительно обработаны В.Ластовским)
http://www.staryolsa.com/rus/texts.html
В экспедицию в 15 век слетали и там записали музыку. Текст к древней музыке
Согласно исследованиям белорусского публициста Олега Лицкевича, Ластовский сочинил ряд песен, которые выдал за аутентичные фольклорные произведения.
Вот пример фальсификации другой якобы древней песни 15 века, прославляющей победу бело-литвинов под Оршей:
Стары Ольса - Бітва пад Воршай.
https://www.youtube.com/watch?v=vNgzxdD2EDk
Ліцкевіч А. «Слава Воршы ўжо не горша…» // Беларуская думка. — 2009. — № 3. — С. 92-99.
Упершыню песню пра Аршанскую бітву надрукаваў В.Ю. Ластоўскі ў 1918 годзе ў кнізе «Выпісы з беларускай літаратуры» разам з некаторымі іншымі фальклорнымі творамі [2, с. 55]. Ніякіх спасылак на крыніцу – калі, дзе, ад каго ён пачуў гэту песню – Ластоўскі не прывёў.
Нягледзячы на тое, што першая публікацыя не адпавядала правілам фалькларыстыкі, песня, аднак, была з даверам успрынята некаторымі пісьменнікамі – у першую чаргу М. Гарэцкім, аўтарам «Гісторыі беларускае літаратуры», якая ў 1920-я гады мела ў БССР статус вучэбнага дапаможніка.
Адначасова «гістарычныя песні» з публікацыі Ластоўскага былі перадрукаваны М. Гарэцкім у школьнай хрэстаматыі пад грыфам «Народны камісарыят асьветы БССР» [4, с. 103–104]. Такім чынам невядома адкуль узятая песня набыла своеасаблівы «акадэмічны» статус, на яе пачалі спасылацца як на аўтэнтычны фальклорны твор.
Нельга не прыгадаць, што песня ўваходзіць у рэпертуар вядомага музычнага гурта «Стары Ольса». Але тут узнікае слушнае пытанне. Тэкст песні быў у свой час надрукаваны Ластоўскім без аніякіх нот – адкуль жа сучасныя выканаўцы ўзялі музыку?
Як патлумачыў аўтару гэтых радкоў лідэр «Старога Ольсы» Зміцер Сасноўскі, музычны твор, які выконваецца гуртом, – гэта рэканструкцыя, для якой была падабрана музыка ад іншай песні са зборніка вядомага фалькларыста М. Федароўскага [9, с. 765–803].
http://beldumka.belta.by/isfiles/000167_167773.pdf
Всё, круг фальсификаторов замкнулся, музыка - современная реконструкция, стихи Ластовского из сборника 1918 года и готово произведение 15 века днепровским и прочим литвинистам-русофобам на радость. Окляски, занавес.
